تقدیم به چشم هایی که در راه ماندندو دل هایی که انهارا راندند.تقدیم به اشک هایی که غرورشان شکست

وعهدهایی که کسی انها را نبست.

زندگی شیبی ست عشق سیبی ست ووای بر حال انکه در عشق پای بند نظم وترتیب است  واماتو قرار نبود ان وقت های تو جایشان را با این وقت های من عوض کنند. قرارنبود که عشق مانند گیلاس بوسه و تعطیلات تابستان اولش قشنگ باشد.قرار نبود کسی سختش باشد بگویید دوستت دارم.قرار نبود کسی به هوای نشکستن دل دیگری بماند.

قرار بود هرکس به هوای نشکستن دل خودش بماند.قرار نبود هر چه قرار نیست باشد قرار تنها بر بی قراری بودوبس.

گمان نمی کنم گناه من سنگین تراز نگاه تو باشد اما یقین دارم که کودک دلت کمتراز پیش بهانه ی لالایی های شعر گونه ام را می گیرد.مهم نیست فقط یک چیز یاد همه بماند اگر اتفاقی که نباید بیفتد افتاد تنها برایت می نویسم :

خودت خواستی تقصیر من نبود.

                                                 خودت خواستی تقصیر من نبود!